Ακόμη και όταν πολλές φορές το παίζει ντίβα, η Mariah Carey είναι υποτονική ως άνθρωπος. Έξυπνη, με αντίληψη, επιφυλακτική. Είναι επίσης και μια σοβαρή μουσικός. Μια από τις πιο επιτυχημένες τραγουδίστριες-στιχουργούς όλων των εποχών, με πωλήσεις άνω των 200 εκατ. δίσκων, έφερε τη hip hop και την r’n’b στο προσκήνιο. Όμως, η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της στη διάρκεια των ετών την έκανε μυστηριώδη στα μάτια των θαυμαστών της και φούντωσε τις υποψίες πως πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια.
Τώρα, για πρώτη φορά, η 48χρονη Carey μιλάει για τη μάχη της με τη διπολική διαταραχή, μια ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει μεγάλες περιόδους κατάθλιψης όπως και μανιακών επεισοδίων, γνωστών ως υπομανία. Υπέφερε για χρόνια και πρόσφατα ξεκίνησε θεραπεία για την ασθένεια που εκείνη περιγράφει ως «την πιο δύσκολη που έχω περάσει τα τελευταία χρόνια» – χρόνια που περιλαμβάνουν αναστατώσεις στην επαγγελματική ζωή, ρομαντικά δράματα που ήρθαν στο φως και ένα ριάλιτι σόου στο κανάλι Ε!
Η παιδική της ηλικία ήταν δύσκολη. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν 3 ετών. Η μουσική και το τραγούδι τη βοήθησαν να το ξεπεράσει. Το να συνθέτει μουσική ήταν «μια μορφή θεραπείας» για εκείνη. Αλλά δεν ήταν προετοιμασμένη όταν λίγο μετά τα 20 της βρέθηκε τάχιστα στο επίκεντρο της δόξας, η οποία συνοδευόταν από πίεση, αυλικούς και δημόσιο έλεγχο. Το 2001, μια δεκαετία μετά την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ, νοσηλεύτηκε ύστερα από σωματική και ψυχολογική κατάρρευση, αποτέλεσμα του διαζυγίου της από το CEO της Sony, Tommy Mottola, και της λύσης της συνεργασίας της με το label του, Columbia Records. «Ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου» λέει. «Μόλις είχα αφήσει μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, όπου είχα αναπτύξει και προσωπικές σχέσεις. Προσπαθούσα να το ξεπεράσω και να προχωρήσω μπροστά. Ήταν πολύ δύσκολο να πολεμήσεις το σύστημα». Η Carey διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή εκείνη την εποχή, αλλά «ζούσα σε άρνηση». Από τότε τα προσωπικά και επαγγελματικά πάνω κάτω αποτέλεσαν απόδειξη του ταλέντου και της ασθένειάς της, την οποία κράτησε μυστική.
Πλέον, κάνοντας θεραπεία και λαμβάνοντας φαρμακευτική αγωγή, μεγαλώνει μαζί με τον πρώην σύζυγό της, Nick Cannon, τις 6χρονες κόρες της, Monroe και Moroccan. Έχει δεσμό με τον 34χρονο χορογράφο Bryan Tanaka («τα πάμε εξαιρετικά καλά» λέει η ίδια) και έχει επιστρέψει εκεί που ονομάζει «στο στοιχείο της» – το στούντιο ηχογράφησης δουλεύει το νέο της άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στη χρονιά. Η Carey μίλησε με το διευθυντή σύνταξης του People, Jess Cagle, από το σπίτι της στο Λος Άντζελες.
Γιατί θέλεις να μοιραστείς αυτό το κομμάτι της ζωής σου τώρα;
Επειδή βρίσκομαι σε μια πολύ καλή φάση που αισθάνομαι άνετα να συζητήσω τον αγώνα μου με τη διπολική διαταραχή. Ελπίζω πως μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο όπου οι άνθρωποι δεν θα στιγματίζονται επειδή περνάνε κάτι μόνοι τους. Αυτό μπορεί να σε απομονώσει. Δεν χρειάζεται να σε ορίζει και αρνούμαι να επιτρέψω να με κοντρολάρει. Αυτός είναι ο ένας λόγος που με έκανε να αισθανθώ πως είναι η ώρα να μιλήσω. Εμπνεύστηκα επίσης από το κουράγιο άλλων δημοσίων προσώπων που αποκάλυψαν τις δικές τους προσωπικές μάχες.
Πότε διαγνώστηκες με την ασθένεια;
Όταν νοσηλεύτηκα το 2001. Δεν το πίστευα. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Δεν ήθελα να κουβαλάω μαζί μου το στίγμα μιας ισόβιας ασθένειας που θα με προσδιόριζε και δυνητικά θα τερμάτιζε την καριέρα μου. Οι άνθρωποι που δραπετεύουν από τη ζωή που έκανα εγώ μεγαλώνοντας δεν θέλουν με τίποτα να επιστρέψουν σε αυτήν. Ήμουν τόσο τρομοκρατημένη στο ενδεχόμενο να χάσω τα πάντα ώστε έπεισα τον εαυτό μου πως ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσω ήταν να το αποφύγω. Το περιβάλλον μου όταν ήμουν παιδί δεν ενέτεινε απλά την ασθένειά μου, επηρέασε και τη θέλησή μου να ψάξω μια μακροχρόνια λύση. Μέχρι πρόσφατα έζησα με την άρνηση, την απομόνωση και ένα συνεχή φόβο πως κάποιος θα το αποκάλυπτε. Ήταν κάτι δύσκολο για να το κουβαλάω και απλά δεν μπορούσα να το κάνω πια. Ζήτησα και έλαβα θεραπεία, έβαλα θετικούς ανθρώπους γύρω μου και πήρα πίσω αυτό που αγαπώ να κάνω: να γράφω τραγούδια και να συνθέτω μουσική. Ήξερα πως είναι η στιγμή να μοιραστώ την ιστορία μου.
Μπορείς να περιγράψεις πώς βίωνες ένα μανιακό επεισόδιο, όπως επίσης και πώς αισθανόσουν με ένα επεισόδιο κατάθλιψης;
Για πολύ καιρό νόμιζα πως είχα σοβαρή διαταραχή ύπνου. Αλλά δεν ήταν κανονική αϋπνία και εγώ δεν ήμουν ξαπλωμένη μετρώντας πρόβατα. Δούλευα και δούλευα και δούλευα. Θεωρούσα πως δουλεύοντας και προωθώντας τη δουλειά μου επί μέρες στη σειρά χωρίς να κοιμάμαι ήταν μέρος της ζωής μου. Ήμουν ευερέθιστη και σε συνεχή φόβο μήπως απογοητεύσω κάποιον. Φαίνεται πως τότε βίωνα μια μορφή μανίας. Τελικά, θα χτυπούσα σε έναν τοίχο. Υποθέτω πως τα καταθλιπτικά επεισόδια χαρακτηρίζονταν από την έλλειψη ενέργειας που είχα. Ένιωθα τόσο κουρασμένη, μόνη και λυπημένη – ακόμη και ενοχές γιατί δεν έκανα ό,τι χρειαζόταν για την καριέρα μου.
Πώς αντιμετωπίζεις την ασθένειά σου τώρα;
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι. Δεν θέλω να γίνω πολύ συγκεκριμένη. Έχω πρόσβαση σε πλούσια ιατρική φροντίδα. Γυμνάζομαι, κάνω βελονισμό, τρώω υγιεινά, περνάω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου και κάνω όσα αγαπώ, που είναι να γράφω τραγούδια και μουσική. Επίσης, περιβάλλομαι από άτομα με θετική επιρροή και, τέλος, λαμβάνω τη φυσική και συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζομαι. Δεν χρειάζεται να ξεφλουδίζεσαι???.
Ακόμη προσπαθείς να καταλάβεις τι είδους φαρμακευτική αγωγή πρέπει να λάβεις;
Ακολουθώ μια αγωγή που φαίνεται πολύ καλή. Δεν με κάνει να αισθάνομαι κουρασμένη ή νωθρή. Το να βρεις την κατάλληλη θεραπεία είναι το πιο σημαντικό.
Έχεις δοκιμάσει διαφορετικές θεραπείες όλα αυτά τα χρόνια; Σου έχουν κάνει λάθος διάγνωση;
Έχω κάνει θεραπεία για κατάθλιψη, άγχος και διαταραχές ύπνου. Στο σημείο που βρίσκομαι σήμερα δεν με ενδιαφέρει να κατηγορήσω κάποιον. Αυτό βγάζει αρνητικότητα και είναι πλέον ιστορία. Αποδέχομαι την ευθύνη και θέλω να προχωρήσω, να θεραπευτώ και να κάνω ό,τι αγαπώ: να γράψω τραγούδια και να κάνω δημιουργικά πράγματα.
Info
Τι είναι η διπολική διαταραχή;
Οι δύο τύποι διπολικής διαταραχής, Ι και ΙΙ, προκαλούν και περιόδους κατάθλιψης, αλλά η διπολική διαταραχή ΙΙ περιλαμβάνει και μανιακά επεισόδια γνωστά ως υπομανία, που είναι λιγότερο ισχυρά και σύντομα από εκείνα της διπολικής διαταραχής τύπου Ι. «Οι ασθενείς συχνά δεν συνειδητοποιούν πως η υπομανία είναι πρόβλημα» λέει ο Dr. Kevin Gilliland, κλινικός ψυχολόγος και διευθυντής του Innovation 360. Η διπολική διαταραχή τύπου ΙΙ είναι μια διά βίου διαταραχή διάθεσης, όπως λέει ο Gilliland, που χρήζει θεραπείας με φαρμακευτική αγωγή και καθημερινή ρουτίνα για να γίνει η ασθένεια «κάτι με το οποίο μπορείς να ζήσεις».