Ο Θοδωρής Μαραντίνης έχει κάθε λόγο να το γιορτάζει. Σε λίγες μέρες σαρανταρίζει, κλείνει 18 χρόνια με τους Onirama, ενώ προετοιμάζεται πυρετωδώς για την μεγάλη συναυλία που θα δώσει με την μπάντα του, στο Summer Nostos Festival. Λίγο πριν το live, ο αγαπημένος καλλιτέχνης μιλάει στο περιοδικό Down Town για την… κρίση των 40 αλλά και τις ταμπέλες που του έχουν βάλει κατά καιρούς.
16 Ιουνίου σαρανταρίζεις. Περνάς την κρίση των 40;
Οι φίλοι μου λένε ότι η δεκαετία από τα 40 μέχρι τα 50 είναι η καλύτερη ηλικία του άντρα. Δεν ξέρω εάν το λένε επίτηδες για να με ηρεμήσουν. Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πως είμαι σε πολύ καλή φάση εσωτερική και κάνω έναν δημιουργικό απολογισμό. Με απασχολεί εάν πέρασα τη ζωή μου καλά, μήπως δεν αφιέρωσα χρόνο στα παιδιά μου, εάν πρόσεξα την υγεία μου, γι’ αυτό κι έχω σκοπό να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου, να μην αγχώνομαι τόσο πολύ και να ευχαριστιέμαι περισσότερο τις στιγμές μου. Θέλω, επίσης, να αποκτήσω γνώμη, να ασχοληθώ με την φωτογραφία, να γυρίσω τον κόσμο, να διαβάσω. Δεν νιώθω, πάντως, να με έχουν πάρει τα χρόνια.
Έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η καμπάνια που είχες κάνει για το Κέντρο Ζωής σχετικά με τις ταμπέλες που μπορεί να μας κολλούν. Κοντός, ψωνάρα, άφωνος, ψευτοροκάς, ποζεράς, ατάλαντος ήταν μερικές από τις «ετικέτες» που έδειξες ότι σου έχουν κολλήσει ανά διαστήματα. Πόσο σε επηρέαζαν στη ζωή σου;
Είναι πράγματα που κατά καιρούς έχω ακούσει ή διαβάσει για μένα. Και επειδή όλοι οι άνθρωποι επηρεαζόμαστε από τα αρνητικά σχόλια και είναι και ένας λόγος που δουλεύω με τον εαυτό μου. Όταν είσαι σε μια δουλειά που εκτίθεσαι, όλο αυτό συσσωρεύεται πολύ και θέλει πάρα πολύ δύναμη και δουλειά για να μη σε τρελάνει. Άκουγα πράγματα που με ενοχλούσαν και ως ευαίσθητος άνθρωπος που είμαι προσπάθησα να δουλέψω πάνω σε αυτό. Όταν άρχισα να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να λέω «δεν θα ακούω τον καθένα» ήρθε αυτή η καμπάνια.
Όλο αυτό έχει να κάνει με τις φοβίες και τα κόμπλεξ που έχεις από μικρός υποσυνείδητα. Όταν κάνεις επιτυχία υπάρχει κόσμος που έτσι κι αλλιώς μπορεί να πει πράγματα για σένα. Με έλεγαν άφωνο, ατάλαντο, gay -που δεν μπορώ να καταλάβω αυτό γιατί μπορεί να είναι κακό- ή ότι δεν αξίζω τίποτα και έκανα καριέρα επειδή είχα καλό μάνατζερ. Ή ότι είμαι κοντός. Ούτε αυτό είναι κακό. Αν και δεν έχω δεχτεί πάρα πολύ bullying στη ζωή μου, ειδικά στην αρχή της καριέρας μου, με έκρινε ο καθένας. Είναι αυτό που λέει και ένας φίλος μου, ότι η άποψη είναι σαν την κ@λοτρ@πίδ@. Όλοι έχουν από μία.
Διαβάστε επίσης