Ακροβατεί με μαεστρία σε ένα σχοινί που στη μια του άκρη έχει το γέλιο και στην άλλη τον συγκλονισμό. Γοητευτικό; Πολύ! Δύσκολο; Ακόμη περισσότερο… Η Χριστιάνα Αρτεμίου όμως όχι μόνο το μπορεί, αλλά το απολαμβάνει στο φουλ!
Από την Αφροδίτη Γεωργίου
Σκέφτομαι πώς μια σεσημασμένη κωμικός, έβγαλε ξαφνικά στην επιφάνεια μια τόσο αλλιώτικη πλευρά. Σκοτεινή, μα και τόσο ενδιαφέρουσα. Εκείνην μιας δημιουργού που ταράζει τις ήσυχες Κυριακές μας με το «Κάρμα» της. Γνωρίζοντάς την, σιγουρεύτηκα πρώτα για τη ζεστασιά της αλλά και για κάτι ακόμη: Ότι μπορεί κανείς αν θέλει να είναι δύο -ή και περισσότερα- πράγματα ταυτόχρονα. Tο να έχεις ταυτότητα είναι επιτυχία. Το να είσαι πολυδιάστατος, όμως, είναι μαγικό και ποτέ βαρετό.
Μετρώ νοητά 3 ζωές σε 24 ώρες. Την κωμική, την δραματική/κοινωνική, αλλά και τη δική σου. Πώς τα βγάζεις πέρα με μια τόσο τρελή καθημερινότητα;
Δεν ξέρω! Ίσως να είναι προγραμματισμένος ο εγκέφαλος να σκέφτεται ή να πράττει ανάλογα σε κάθε δουλειά. Είμαι άνθρωπος που βαριέται πολύ εύκολα κι αν κάνω κάτι που παύει να με ενθουσιάζει κάποια στιγμή, τότε ρίχνω ταχύτητα. Είμαι σαν ένα άλογο κουρασμένο που τρέχει χωρίς κίνητρο. Αντίθετα, η ποικιλία με κρατά ζωντανή!
Φέτος, η ποικιλία είναι πιο έντονη από ποτέ στις δουλειές σου. Μέχρι τώρα, για το ευρύ κοινό ήσουν ταυτισμένη με το γέλιο, το χιούμορ…
Ταυτισμένη και με την «Αίγια Φούξια» που παίζει ακόμα εδώ και τόσα χρόνια επανάληψη. Παναγία μου, τα ευλοημένα!
Κι αυτή η τεράστια επιτυχία, είναι κολακευτική ή μια βαριά σκιά στην πλάτη σου;
Αγχώθηκα αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε και είπα στον εαυτό μου: «Οκ, τι κάνεις μετά την Αίγια, αφού ο πήχης ανέβηκε ήδη πολύ ψηλά;» Όταν, όμως, με έπιασα να αγχώνομαι και πήγαινα να κλειδωθώ σε αυτόν τον φόβο του επόμενου βήματος, είπα ότι δεν θα μείνω πολύ καιρό εκτός τηλεόρασης. Για να νικήσω τον φόβο έκανα στο καπάκι το «Σάντα Γιολάντα». Η «Αίγια» είναι κάτι που έγινε! Ήταν πολύ καλές οι συγκυρίες, η ομάδα, το timing. Άνθισε, πέτασε, άκμασε κι έμεινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας σαν κάτι όμορφο κι αγαπημένο. Νιώθω, όμως, ότι αυτό το πράγμα μια φορά συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου. Δεν ξέρω αν είναι ευχή ή κατάρα όταν σου έρθει στα πρώτα σου βήματα. Αυτό δεν το ανέλυσα ακόμα!
Με το «Κάρμα» φαίνεται να μπαίνει δυνατά μια καινούρια σφραγίδα της Αρτεμίου. Γιατί πιστεύεις ότι ξεχώρισε τόσο;
Νιώθω ότι ήταν κάτι που έλειπε από την Κύπρο. Αγαπούσα πάρα πολύ τις σειρές «Κόκκινος Κύκλος», «10η Εντολή». Με γοήτευε η ψυχολογία καθημερινών ανθρώπων. Το ότι μπορεί με ένα κλικ να θολώσει το μυαλό και για 10 δευτερόλεπτα να μην ξέρεις ούτε τι κάνεις, ούτε ποιος είσαι και να κάνεις κάτι φρικαλέο. Κι όταν επανέρχεσαι να λες «αμάν τι έκανα;». Ήταν πολύ τρομακτικό όταν μπαίνοντας στο Αρχείο Εφημερίδας, καθώς ασχολούμαι μόνο με υποθέσεις που έχουν δημοσιευτεί, αντίκρισα τόσο έγκλημα και αγριότητα στην Κύπρο. Η λογική του ό,τι γίνεται έξω από το σπίτι μας δεν μας αφορά, αλλάζει όταν αντιληφθείς ότι το έγκλημα δεν έχει ταυτότητα, ούτε καταγωγή και μπορεί να τύχει και σε σένα και στον γείτονα σου και σε έναν φίλο που δεν μπορεί να βάλει καν το μυαλό σου. Ήθελα να το τολμήσω και να πάρω το ρίσκο για να δείξουμε αληθινές ιστορίες που έγιναν στην Κύπρο, με Κύπριους ηθοποιούς, οι οποίοι νιώθω ότι τα τελευταία χρόνια παραγκωνίστηκαν λίγο. Ήθελα να γίνει κάτι που θα είναι αμιγώς κυπριακή παραγωγή και να αφορά τη χώρα μας. Ήταν ένα στοίχημα που, ευτυχώς, άρεσε στον κόσμο.
Τα εγκλήματα που καλείσαι να ζωντανέψεις δημιουργούν ένα κόμπο στο στομάχι του τηλεθεατή. Εσύ, σε τι κατάσταση είσαι μετά από κάθε γύρισμα;
Ταράζομαι από την ώρα που γράφω το κείμενο, επειδή αναγκαστικά δημιουργώ εικόνες. Για 2-3 μέρες, ώσπου να τελειώσει ένα κείμενο δεν είμαι καλά. Κάθε φορά στο γύρισμα, όταν φτάνουμε στη σκηνή του φόνου, όλο το συνεργείο είμαστε με κομμένη την ανάσα κι ένα σφίξιμο στο στομάχι. Γιατί, εκείνη την ώρα που παρακολουθείς δεν νιώθεις πως πρόκειται για μυθοπλασία. Ξέρεις ότι έγινε στ’ αλήθεια. Ξέρεις ότι κάποια στιγμή, κάποιος άνθρωπος που λειτούργησε όπως τον τάδε ηθοποιό τώρα, όντως σκότωσε το παιδί του, τη μάνα του, τον συγγενή του… Πολλές φορές μετά από μια σκηνή φόνου κλαίμε οι μισοί, ενώ οι άλλοι μισοί θέλουμε λίγο χρόνο να συνέλθουμε.
Τις μισές μέρες παραμένεις, όμως, σε διάθεση κωμωδίας για το «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα». Η Χριστιάνα πού βρίσκει τον εαυτό της πιο πολύ;
Το να υποδύομαι ή να γράφω για απλούς καθημερινούς ανθρώπους, είναι κάτι που με εκφράζει περισσότερο. Η μυθοπλασία της χλιδής, δεν με συναρπάζει. Προτιμώ να καταπιάνομαι με προβλήματα και θέματα που αντιμετωπίζει η μεσαία τάξη, είτε είναι κωμωδία είτε δράμα. Με αυτά ξεκλειδώνεται ο νους μου και γράφει, ίσως επειδή μπορώ να βάλω και βιωματικά τη δική μου πινελιά.
Εσύ, δεν το φοβήθηκες το «Κάρμα»; Πώς τηρείς τις κόκκινες γραμμές;
Όταν είχα την ιδέα να κάνουμε κάτι που να αφορά τα κυπριακά εγκλήματα, πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί, από τον χώρο και μη, μου έλεγαν: «Μην μπλέξεις, θα έχεις προβλήματα, είναι κάτι που δεν θέλει ο κόσμος να βλέπει, μπορεί να πληγώσεις άλλους ανθρώπους, μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις και να φοβάσαι ακόμη και για τη ζωή σου». Όλα αυτά μπορεί σε κάποιον άλλον να λειτουργούσαν και να έλεγε ότι δεν θα μπλέξει. Εμένα, με έπιασε το πείσμα και είπα είναι κάτι που θέλω να κάνω. Ευτυχώς, βρήκα τη Ναστάζια Χριστοδούλου, η οποία πίστεψε σε αυτό και μου είπε «πάμε να το κάνουμε»! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω κάτι. Επειδή ο κόσμος γνωρίζει εμένα ως σεναριογράφο και ηθοποιό, νομίζει ότι το «Κάρμα» είναι μόνο δική μου δουλειά, ενώ είναι μια συμπαραγωγή με τη σκηνοθέτη Ναστάζια Χριστοδούλου. Τα εύσημα δεν τα αξίζω μόνο εγώ. Η μισή επιτυχία είναι η υπέροχη σκηνοθεσία της. Επίσης, ευτυχήσαμε να έχουμε μια καταπληκτική ομάδα συνεργείου, όλοι διαλεγμένοι από εμάς και επαγγελματίες στο είδος τους, που μας στήριξαν και μας ακολούθησαν μέχρι το τέλος. Όσο για τις κόκκινες γραμμές, υπάρχει νομικός στην ομάδα και προσπαθούμε να μην καθρεφτίζουμε την ιστορία, να μην ξύνουμε παλιές πληγές ανθρώπων που τα έζησαν, να μην παίρνουμε θέση αν ο φονιάς είχε δίκαιο ή όχι.
Θα συνεχιστεί και του χρόνου η σειρά;
Έχουμε μια πρόταση από τον Alpha για να συνεχίσει το «Κάρμα» κι έμεινε να βρούμε τα διαδικαστικά. Θεωρώ ότι κατά 90% θα το συνεχίσουμε. Είχαμε κρούση και από δύο άλλα κανάλια, αν τυχόν θα θέλαμε να το μεταφέρουμε την επόμενη χρονιά. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ακόμα πιο καλά με την έννοια ότι είναι προϊόν που το είδαν κι άλλοι και το θέλουν.
Εσύ, πιστεύεις στον Νόμο του Κάρμα, δηλαδή στον νόμο της ανταπόδοσης;
Ναι! Νιώθω πως ό,τι κάνεις, σου επιστρέφεται.
Άρα, θεωρείς τη ζωή δίκαιη;
Θεωρώ ότι ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι στη μετά θάνατον ζωή. Είναι στην επίγεια, εδώ, τώρα, αυτή τη στιγμή που ζούμε. Θα μου πεις «γιατί πολύ καλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται και σηκώνουν μεγάλο σταυρό στη ζωή τους;». Δεν έχω απάντηση γι’ αυτό. Νιώθω, όμως, ότι αν είμαι μίζερη, θα μου έρχονται συνέχεια κακά πράγματα. Αν είμαι θετική, κάποια στιγμή θα έρθει κάτι καλό. Ό,τι δίνεις, παίρνεις! Ο Νόμος του Κάρμα είναι η θεωρία μου από παιδί.
Να αλλάξουμε κλίμα και να μιλήσουμε και για το άλλο «παιδί» σου! Το «Μην Αρχίζεις τη Μουρμούρα». Τι να περιμένουμε;
Εισβάλλουν η Θέκλα Πετρίδου και η Βασιλική Χατζηαδάμου! Έρχονται κι άλλες προσωπικότητες του χώρου που δεν είναι ηθοποιοί, αλλά θα υποδυθούν είτε τον εαυτό τους είτε έναν ρόλο που θα σχολιάζει… τον εαυτό τους! Στη σειρά θα μπει και μια Τουρκοκύπρια ηθοποιός. Πολλά επεισόδια που θα αφορούν χαλλούμι ή χελίμ; Θα καταπιαστούμε είτε με τις διαφορές μας είτε με τις ομοιότητες μας. Δεν θα είναι Κύπρια που θα υποδύεται την Τουρκοκύπρια, αλλά Τουρκοκύπρια ηθοποιός.
Πώς είναι που για πρώτη φορά γράφεις μια σειρά βασισμένη σε ισπανικό φορμάτ και πρέπει να την προσαρμόζεις στα μέτρα μας;
Επειδή παρακολουθούσα τη «Μουρμούρα» και ήμουν φαν, όταν μου είπαν από τον Alpha ότι σκέφτονται να εντάξουν και κυπριακό ζευγάρι κι αν θα μπορούσα, είπα ναι. Απλά, κρατάμε το φορμάτ που μας δόθηκε από την Ελλάδα. Δύσκολο δεν είναι, ειδικά όταν έχεις τον σωστό παρτενέρ. Ευτυχήσαμε με τον Μιχάλη Σοφοκλέους να έχουμε ο ένας τον άλλον και είναι απόλαυση!
Εσύ, πόσο μουρμουράς στη σχέση σου Χριστιάνα;
Μουρμουρώ όταν ζηλεύω! Μπορεί να καίγομαι από τη ζήλια, αλλά να μην το δείχνω καθόλου (γέλια). Μουρμουρώ για μικρά καθημερινά θεματάκια, αλλά γενικά δεν είμαι τέτοιος τύπος. Διακωμωδώ ακόμα κι έναν καυγά που θα προκύψει, γιατί θεωρώ ότι το χιούμορ και το γέλιο είναι απαραίτητα συστατικά σε μια σχέση. Αποφορτίζουν εντάσεις, καλμάρουν καταστάσεις και λειτουργούν ταυτόχρονα σαν επίθεση και σαν άμυνα! Επίσης, δεν υπάρχει πιο αγχολυτική μέθοδος από τον αυτοσαρκασμό.
Ως σύντροφος είσαι δοτική ή κάπως αποστασιοποιημένη;
Είμαι δοτική, αν και πάντα ανεξάρτητη! Εκφραστική, αλλά ταυτόχρονα και λίγο στον κόσμο μου! Είμαι Υδροχόος με ωροσκόπο Υδροχόο. Άρα καταλαβαίνεις ότι δεν έχω υπόθεση (γέλια). Χάνομαι στις σκέψεις μου, αλλά σύντομα επιστρέφω! Θέλω να πιστεύω, πάντως, ότι δεν είμαι κουραστική ή πολύ «αλλού γι’ αλλού»!
Θα ήσουν σε μια σχέση αν δεν ήσουν απόλυτα ερωτευμένη;
Όχι. Αν ένιωθα ότι δεν είμαι ερωτευμένη θα «κλωτσούσα» και θα μου φαινόταν, καθώς δεν μπορώ να κρύψω όσα αισθάνομαι.
Άρα, τη δεδομένη στιγμή δηλώνεις απόλυτα ερωτευμένη…
Τώρα, ναι! Και είμαι και καλά! Όταν είμαι καλά έχω περισσότερο κέφι να δουλεύω και να δημιουργώ.
Από το 1 μέχρι το 10, πόσο ρομαντική είσαι;
7! Ούτε πολύ ούτε λίγο! Η υπερβολή πάντα μου προκαλεί γέλιο.
Πολλές φορές λες αστειευόμενη: «Εγώ πότε θα γίνω μάνα;». Το λες χαλαρά ή το θες βαθιά;
Θα ήθελα να έχω ένα μωρό! Νιώθω ότι θα μου ταίριαζε ο ρόλος της μητρότητας και ότι θα ήμουν μια πολύ καλή μάνα. Θα ήμουν περισσότερο φίλη μαζί του. Πιστεύω ότι ένα μωρό φέρνει μαζί του την προσωπικότητά του. Δεν πρέπει ο γονιός να προσπαθεί να ζήσει τα απωθημένα του μέσα από τη ζωή του παιδιού. Θα του μάθαινα, απλώς, πώς να είναι ένας καλός άνθρωπος και να σέβεται τον συνάνθρωπο.
Κι αν δεν το έφερνε η ζωή, θα υιοθετούσες;
Αν σου πω «θα ήθελα να υιοθετήσω παρά να γεννήσω» θα ήταν μεγαλύτερη αλήθεια! Μπορεί τη διαδικασία της γέννας να τη φοβάμαι λίγο. Θα ήθελα πάρα πολύ, όμως, να βελτιώσω μια ζωή που ήδη υπάρχει.
Περίγραψέ μου τη Χριστιάνα μέσα από τα δικά σου μάτια με τρεις λέξεις!
Ανεξάρτητη, ξεροκέφαλη και αυτόνομη! Κοιμάμαι καλύτερα τη νύχτα όταν ξέρω ότι κέρδισα κάτι με το σπαθί μου.
Ποιος άνθρωπος έκανε την παιδική σου ηλικία ευτυχισμένη;
Η γιαγιά μου, πρώτα απ’ όλους! Και μετά, φυσικά, η μητέρα μου και η οικογένειά μου. Είμαι μεγαλωμένη με τη γιαγιά και τη θεία τη Μαρούλα και θεωρώ ότι είναι ευλογία για τα μωρά που, για οποιοδήποτε λόγο, μεγαλώνουν με τις γιαγιάδες τους. Επίσης, μαθαίνεις από μικρή ηλικία να φροντίζεις. Βοηθούσα τη γιαγιά μου να κάνει μπάνιο, να κοιμηθεί… Έτσι, ωριμάζεις ως παιδί. Δεν νιώθεις ότι είσαι πριγκίπισσα και δεν περιμένεις να σου έρθουν όλα έτοιμα.
Θα μοιραστείς μαζί μας τον λόγο που σε οδήγησε στο σπίτι της γιαγιάς;
Οι γονείς μου είχαν μια οικογενειακή επιχείρηση και η μητέρα μου δούλευε πάρα πολλές ώρες. Αυτό, σε συνδυασμό με οικονομικά προβλήματα και άλλα δύο παιδιά πριν από μένα. Δεν μπορούσε να με φροντίζει ως βρέφος. Έτσι, έπρεπε να αποφορτιστεί λιγάκι για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που περνούσε. Θεωρώ ότι δεν είχε επιλογή. Να πω, όμως, ότι δεν στερήθηκα τη μάνα ή την οικογένεια μου, αφού κάθε Σαββατοκύριακο ήμουν μαζί τους.
Κλείνοντας, θα έλεγες με την καρδιά σου ότι είσαι χορτάτος άνθρωπος;
Ευτύχησα να ζήσω πολλά. Στο μέλλον, θα ήθελα να δραστηριοποιηθώ περισσότερο με το θέατρο. Και στη συγγραφή και στην παραγωγή. Η «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου», που έγραψα και είχα την τιμή και χαρά να την υποδυθεί η Αννίτα Σαντοριναίου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μουαΐμη, μου έδωσε θάρρος να συνεχίσω με τη θεατρική γραφή πιο σοβαρά. Γενικά, όμως, μπορώ να σου πω με γεμάτη καρδιά πως ό,τι πόθησα να κάνω, το έκανα. Και αυτό είναι μεγάλη ευλογία.
Πηγή : Περιοδικό Down Town, τεύχος 635