Ο Πάρης γεννήθηκε μια μόλις ημέρα μετά την Πρωτοχρονιά του 2007 και ήταν το πιο πολύτιμο δώρο για τους γονείς και την οικογένειά του. Ήρθε στον κόσμο με ένα επιπλέον χρωμόσωμα, γεγονός που τον καθιστά ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο παιδί. Οι μεγάλες του αγάπες, όπως λέει, είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το ποδόσφαιρο.
Η οικογένεια Παπαπέτρου άνοιξε το σπίτι της στην κάμερα του AlphaNewsLive με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down, και μίλησε για τη ζωή πλάι στον μικρό “Παρούλη”.
Η μητέρα του, η κυρία Μαίρη περιγράφει τη στιγμή που κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της τον νεογέννητο Πάρη καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερε ότι πάσχει από σύνδρομο Down.
“Ήθελα να πηδήξω από το παράθυρο. Ήταν πολύ, δεν είναι κάτι εύκολο. Υπάρχει κόσμος που το δέχεται εύκολα, εγώ στην αρχή, δεν μπορώ να πω ψέματα, δεν το δέχθηκα. Με επηρέασε πάρα πολύ γιατί είχα άγνοια, λόγω της άγνοιας και μόνο. Το ίδιο το παιδί με έκανε να το ξεπεράσω.”
Ο αγώνας του Πάρη για επιβίωση άρχισε από πολύ νωρίς αφού γεννήθηκε με πρόβλημα υγείας στα έντερα. Μέχρι τους πρώτους 11 μήνες της ζωής του, είχε ήδη υποβληθεί σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις, παρ’ όλα αυτά, ήταν ένα παιδάκι έξυπνο γεμάτο ζωή.
“Ο Πάρης είναι ένα πολύ έξυπνο παιδάκι, πολύ καλό παιδί, είναι ένα υπέροχο πλάσμα, υπέροχο. Είναι πολύ αγαπησιάρης, δεν έχω λόγια. Δηλαδή αν ήξερα πως θα είμαι αυτή τη στιγμή που σας μιλάω τότε…”
Η μητέρα του λέει επίσης τι σημαίνει για την ίδια, μετά από 12 χρόνια στην καθημερινότητάς, το Σύνδρομο Down.
“Στην αρχή, όταν σου συμβαίνει κάτι που δεν το περιμένεις, είναι μια αλλαγή ζωής, κάτι αναπάντεχο, κάτι απρόσμενο. Βασικά είναι ευλογία, απλά τον πρώτο καιρό, όταν σου συμβαίνει και έχεις μια άγνοια και δεν γνωρίζεις κάποια πράγματα, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, όμως το σύνδρομο Down είναι κάτι υπέροχο.”
Πως όμως είναι υπέροχο το Σύνδρομο Down;
“Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σου δίνει πάρα πολλή ευτυχία, δεν είναι το τέλος του κόσμου, ίσως είναι η αρχή, είναι η αρχή πολλών καλών” λέει η κ. Παπαπέτρου με φανερή συγκίνηση.
Λένε ότι τα παιδιά με σύνδρομο Down φέρνουν μαζί τους πάρα πολλή αγάπη, κάτι που επιβεβαιώνει η μητέρα του Πάρη, χαρακτηρίζοντας τον Πάρη ως εξής:
“Είναι ευτυχία, είναι η ζωή μέσα στο σπίτι, είναι ευλογία.”
Από την μια αδιακρισία, ρατσισμός και αποκλεισμός στην Κύπρο του 2019. Από την άλλη, το πλατύ χαμόγελο του Πάρη που ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο και όλα τα ξεχωριστά παιδιά που ζουν στην κοινωνία.
Πως αντιμετωπίζει η κοινωνία τον Πάρη;
Πάρα πολύ καλά, πολύ θετικά. Υπάρχει κόσμος αλλά είναι μειοψηφία που θα γυρίσει, θα κοιτάξει και θα σχολιάσει, κάνοντας το και μπροστά στα μάτια μου, τελείως αδιάκριτα, όμως είναι μειοψηφία. Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει αλλάξει πάρα πολύ, έχει ευαισθητοποιηθεί πολύ και είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, ακόμα και το σχολείο που είναι ο Πάρης, είναι όλοι εξαιρετικοί, όλοι, είναι ένα υπέροχο σχολείο και τον αγαπάνε όλοι.
Ποιο είναι το μήνυμα σας με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα για το σύνδρομο Down;
Λείπει από τον κόσμο η ευαισθησία, δυστυχώς δεν νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας αν υποφέρει. Πρέπει ο κόσμος να ανοίξει την καρδιά του, τίποτα άλλο. Θα πρέπει ο κόσμος να ανοίξει τα μάτια του και την καρδιά του και να αγκαλιάσει όχι μόνο τα παιδιά με σύνδρομο Down, οτιδήποτε αδύναμο υπάρχει πάνω στη γη, είτε τετράποδο είτε δίποδο.
Διαβάστε επίσης