Η εξομολόγηση του τραγουδιστή…
Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο People παραχώρησε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις στιγμές που τον έκαναν να λυγίσει.
Ο τραγουδιστής σπάνια μιλάει δημόσια και ήταν αποκαλυπτικός.
Γνώρισες τεράστια δημοσιότητα από μικρός. Το γεγονός αυτό τι αντίκτυπο είχε στον χαρακτήρα σου αλλά και στον τρόπο που βλέπεις τους ανθρώπους;
Η δημοσιότητα ενέχει τον κίνδυνο να καβαλήσεις το καλάμι και να εκτεθείς ανεπανόρθωτα, μπορεί ακόμα να σε φορτώσει και με κόμπλεξ. Από την άλλη, αν την εκλάβεις ως μια δοκιμασία, μπορεί να σε βοηθήσει να μείνεις συγκεντρωμένος και όσο το δυνατόν μετριόφρων και ταπεινός. Η δημοσιότητα, τέλος, σε εκπαιδεύει να αντιλαμβάνεσαι συμπεριφορές που στην ανωνυμία δεν τις βιώνεις.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που μου έχουν πει πως θα ήταν σημαντικό για εκείνους να διδάσκονται πέρα από την Τέχνη και τη διαχείριση της εικόνας τους και των media. Ένιωσες να χάνεις τον έλεγχο, αφού τα φώτα στράφηκαν πάνω σου ήδη από τα 20;
Κανείς δεν έρχεται στη ζωή γνωρίζοντας πώς να κάνει τον σωστό χειρισμό. Δεν υπάρχει κάποια συνταγή. Αυτό που μπορεί να σε κρατήσει είναι να καταφύγεις σε κάποιες βασικές αξίες, που δεν είναι άλλες από την οικογένεια και την παιδεία που διαθέτει κανείς. Επίσης βοηθάει ένας κύκλος ατόμων που έχουν αποδείξει τη φιλία τους και μπορούν να σε επαναφέρουν στη γη.
Ποια ήταν εκείνη η πρωτόγνωρη εμπειρία που σου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό;
Δεν μπορώ να ξεχάσω τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν τις πρώτες φορές που έπαιζα μπροστά σε χιλιάδες κόσμου – πριν έπαιζα μόνο σε μικρούς χώρους.
Πώς γίνεται να συγκρατηθείς και να μην κοπούν τα πόδια σου;
Τα πόδια κόβονται όπως και να ’χει (γέλια). Εκεί δεν υπάρχει κάποιου είδους διαχείριση, σε πιάνει ένας πανικός. Είναι μια πάλη με τον εαυτό σου.
Κοιμόσουν εκείνα τα βράδια;
Φυσικά και δεν κοιμόμουν! Ως άνθρωπος δεν θα μπορούσα να μην το επεξεργάζομαι από κάθε πιθανή οπτική – μη σου πω σε σημείο παροξυσμού. Τόσο έντονα. Έβαζα όλες τις παραμέτρους, εξέταζα τι πήγε καλά, τι όχι…
Αν επέστρεφες και πάλι στα 20 σου, στην αρχή της καριέρας σου, έχοντας όμως την τωρινή εμπειρία, τι δεν θα έκανες με τίποτα;
«Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» λέει η λαϊκή θυμοσοφία. Που πάει να πει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είχε κανείς τότε την τωρινή εμπειρία. Χάριν λόγου, όμως, να σας πω ότι με ευνόησε η συγκυρία, καθώς στα 20 μου χρόνια δεν περιπλανήθηκα, αλλά είχα την τύχη να δεχτώ το Άγγιγμα Ψυχής του σπουδαίου Γιώργου Χατζηνάσιου κι έτσι τίποτα δεν θα άλλαζα!
Νιώθεις πως στερήθηκες τα ανέμελα χρόνια των 20 και κάτι εξαιτίας της επιτυχίας που ήρθε νωρίς;
Είναι αυτονόητο ότι σε κάθε βήμα στη ζωή κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε. Από την άλλη, ποτέ δεν ήμουν ως χαρακτήρας των «ανέμελων χρόνων». Δεν νιώθω ότι στερήθηκα κάτι. Δεν έκανα πολλούς, αλλά πάντα είχα καλούς φίλους και ουσιαστικές σχέσεις. Η μουσική και το τραγούδι ήταν και είναι η μεγάλη μου αγάπη και μου έδινε πάντα αισθήματα ικανοποίησης και συχνά, όπως λες, ανεμελιάς.
Πόσους φίλους μετράς;
Λίγους και καλούς.
Έχεις χάσει φίλους στην πορεία της ζωής σου; Και αν ναι, είχες ευθύνη;
Έχω κερδίσει φίλους και έχω χάσει φίλους. Ποτέ η ευθύνη δεν είναι μόνο στη μια πλευρά.
Φοβήθηκες ποτέ μήπως σχηματιστεί γύρω σου μια αυλή, που θα σου λέει πράγματα απλά και μόνο για να σου χαϊδέψει τα αυτιά;
Ποτέ δεν άλλαξε η ζωή μου τόσο ριζικά λόγω της καριέρας μου. Έχω ακόμη τις συνήθειες που είχα πάντα. Ποτέ δεν είχα έναν τόσο μεγάλο κύκλο ανθρώπων. Για εμένα, ποτέ δεν είχε αλλάξει τίποτε.
Ποιοι είναι οι φίλοι σου;
Οι φίλοι μου είναι κάποια πρόσωπα που γνώρισα στα πρώτα χρόνια που ήρθα στην Ελλάδα. Φυσικά, υπάρχουν και οι παιδικοί φίλοι μου στην Κύπρο, με τους οποίους δεν έχω και τόσο συχνή επαφή, αλλά όποτε επιστρέφω εκεί, βρισκόμαστε. Ο καθένας έχει πάρει τον δρόμο του…
Πηγαίνεις συχνά στην Κύπρο;
Αρκετά συχνά. Είναι η οικογένειά μου εκεί, οπότε για εμένα δεν είναι ταξίδι.
Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να επιστρέψεις για μεγάλο διάστημα;
Ίσως, αν θέλει ο Θεός, στα βαθιά γεράματα.
Διαβάστε επίσης