Site icon Hallocy

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Την βλέπαμε στις ταινίες και έμοιαζε δύο μέτρα! Πόσο ύψος είχε;

Ήταν πάρα πολύ κοντή η Αλίκη!

Βλέπαμε την Αλίκη Βουγιουκλάκη στις ταινίες και έμοιαζε δύο μέτρα αλλά πόσο ύψος είχε; Δεν πάει το μυαλό σας!

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της ταυτότητας, η οποία έχει εκδοθεί στις 31 Οκτωβρίου 1963, η Αλίκη Βουγιουκλάκη έχει γεννηθεί στις 20 Ιουλίου 1937. Εδώ είναι και το… θέμα αφού η αληθινή χρονιά που γεννήθηκε είναι το 1934 κι όχι το 1937. Έτσι μόνο τρία χρόνια έκρυβε η ταυτότητα της Αλίκης.

Τόπος γέννησης το Μαρούσι Αττικής, κάτοικος της οδού Δημητρίου Σούτσου 7.

Ύψος 1.68 ,σχήμα προσώπου οωειδές και μάτια καστανά. Όνομα πατρός Ιωάννης και μητέρας Αιμιλία, το γένος Κουμουνδούρου. Επάγγελμα ηθοποιός και θρήσκευμα, χριστιανή ορθόδοξη.

Αλίκη Βουγιουκλάκη: Σοκάρει ο γιατρός της! Από αυτό έπαθε καρκίνο…
Σοκάρει με την αποκάλυψη που είχε κάνει ο γιατρός της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Από αυτό έπαθε καρκίνο η επιτυχημένη ηθοποιός.

Ο Σωτήρης Αδαμίδης, ήταν ο άνθρωπος που βρισκόταν στο πλευρό της μέχρι και το τελευταίο λεπτό της ζωής της και δεν δίστασε να μιλήσει για τις τελευταίες της ώρες.

Πριν χρόνια με την μετεκπαίδευση σας είχατε αναλάβει ιατρικά και την μεγάλη μας σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη. θα μου μιλήσετε για την δικιά σας Αλίκη όπως την γνωρίσατε εσείς;

Γνώρισα την Αλίκη μέσα από την ασθένεια της και την ιδιότητα του θεράποντος που εκλήθην να την αναλάβω μαζί με άλλους εκλεκτούς συναδέλφους (όπως τον καθηγητή Πουλαντζά, τον καθηγητή Φαρμακολογίας Νίκο Σιταρά και τον ν,. Μπαντουβα). Προχωρήσαμε στο δύσκολο δρόμο που είχε μπροστά της με τρόπο που σεβόταν απόλυτα την δυσκολία μιας πολύ δυνατής προσωπικότητας.

Στις τακτικές μου συνομιλίες μαζί της και τις συχνότατες επισκέψεις γνώρισα μια κυρία που απολάμβανε την ειλικρίνεια με την οποία την προσέγγιζα, στην αρχή με δυσκολία δικαιολογημένη, ενώ μετά με χιούμορ και χαμόγελο και γλυκύτητα που σκλάβωνε.

Πιστεύετε ότι έφυγε άδικα τόσο νωρίς; Την επηρέασαν κάποιες Θεραπείες που έκανε;

«Πιστεύω ότι αν είχε πιο νωρίς εντοπιστεί το πρόβλημα της θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η πορεία. Αυτό ισχύει βεβαίως για κάθε διάγνωση που γίνεται έγκαιρα και νωρίς στην πορεία μιας σοβαρής νόσου όπως της Αλίκης. Όμως όσον αφορά τη δεύτερη ερώτηση σας, όχι δεν το πιστεύω αυτό. Δεν έχω κάποια στοιχεία για να το υποστηρίξω και είμαι υπέρ του να φροντίζουν όλες οι κυρίες νεαρές και μη την εμφάνιση τους με ασφαλή τρόπο. Αλλά να τη φροντίζουν.

Δεν θα ξεχάσω πόσο μου άρεσε που την έβλεπα πάντα περιποιημένη στη σουίτα του Ιατρικού Κέντρου. Μέσα στην δυσκολία και τον πόνο. Αξιοπρεπής και υπέροχη με το ευγενικό και εφηβικό πάντα χαμόγελο…»

-Τι είναι αυτό που σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στην Αλίκη; Τι είναι αυτό που δεν ξεχάσετε ποτέ από εκείνη;

«Μου άρεσε αυτό που σας είπα πριν. Δεν έβλεπες άλλο πρόσωπο στις ταινίες καν.. άλλο μπροστά σου. Ηταν η ίδια παντού. Αυτό μου το επιβεβαίωσαν και άλλοι άνθρωποι ., που είχε τύχει να συνεργασθούν μαζί της .όπως ο Δημήτρης ο Σοτοβίκης, ο Κώστας ο Σπυρόπουλος και πολλοί άλλοι. Η δικιά μας Αλίκη. Να υποφέρει και να με ανταμείβει με χαμόγελο την ώρα της επισκέψεως. Ανταπέδιδε ευγενικά το σεβασμό που της .έδειχνα; Ρωτούσε για την ασθένεια της πολύ σεμνά και φυσικά την ενημέρωνα με όρους αληθείας και διάκριση στο τι μπορούσε να δεχθεί κάθε φορά.

Δεν θα ξεχάσω το «θέλω να ζήσω κύριε Αδαμίδη αλλά και την… μετάληψη με το κουταλάκι με το νεραντζάκι στο στόμα… Δεν θα ξεχάσω επίσης κάποια στιγμή που ήμασταν μόνοι στο δωμάτιο και την ενημέρωνα με προσεκτικό τρόπο για το πόσο δύσκολο ήταν πλέον το κλινικό μας έργο, που μου έπιασε το χέρι και ήταν σαν να ήθελε να δώσει θάρρος σε εμένα που ένιωθε τη δυσκολία μου να της μιλήσω καθαρά… λέγοντας: αντέχω κ. καθηγητά …μιλήστε μου… όλα τα αντέχω εγώ… και δεν μου άφηνε το χέρι…

Δεν θα ξεχάσω επίσης το βουρκωμένο και με μάτια κόκκινα απ το κλάμα Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που με πήρε παράμερα ενώ περίμενε έξω από τη σουίτα για να με ρωτήσει πως ήταν τα πράγματα και ποια ήταν η αντίδραση του Δεν θα ξεχάσω τα χιλιάδες τηλεφωνήματα από απλούς ανθρώπους, από συναδέλφους εντός και εκτός Ελλάδος, από δεκάδες δημοσιογράφους που περίμεναν υπομονετικά κάθε μέρα την ώρα που έβγαινα από το νοσοκομείο για μια δήλωση – ενημέρωση για την πορεία της νόσου της Αλίκης.»

Exit mobile version