Τους λοιδορήσαμε. Τους «στολίσαμε» με διάφορα επίθετα όπως «άπληστους» και «αχάριστους». Τους κατηγορήσαμε γιατί ζητούσαν περισσότερα. Aπό την άνεση του καναπέ μας, ως συνήθως, βγάζαμε τα απωθημένα μας.
Όλα όσα εμείς, προφανώς, δεν καταφέραμε να πετύχουμε συλλογικά ή ατομικά, όλα όσα δεν διεκδικήσαμε.
Θυμάμαι σαν να ήταν χθες όταν επίσημα χείλη απαξίωσαν με απύθμενο θράσος έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο. «Τα νοσοκομούθκια», έλεγε, «που σφουγγαρίζουν τους διαδρόμους και θέλουν και Α8».
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα. Σήμερα πλέκουμε το εγκώμιο στους γιατρούς, τους νοσηλευτές, σε όλους τους επαγγελματίες υγείας. Έχουν γίνει οι ήρωες και οι ηρωίδες μας. Στο πρόσωπό τους βλέπουμε τους «στρατιώτες» που στην πρώτη γραμμή της μάχης πολεμούν για εμάς, αψηφώντας κάθε κίνδυνο. Ακόμη και τη δική τους υγεία.
Γνωρίζω πολλούς γιατρούς και νοσηλευτές. Κάποιοι από αυτούς με προβλήματα υγείας. Είναι όλοι τους στο νοσοκομείο. Δεν έχω ακούσει από κανέναν ούτε τη σκέψη να επωφεληθεί του δικαιώματος να λάβει άδεια επειδή εμπίπτει στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Τουναντίον, όταν υπέβαλα εγώ την ερώτηση σε κάποιον φίλο γιατρό, αντέδρασε με πολύ έντονο τρόπο. «Μα, να αφήσω τους ασθενείς μου; Να μείνω εγώ στο σπίτι όταν ξέρω πως οι συνάδελφοί μου δίνουν μάχη καθημερινά;». Δυο τρεις φορές επανέλαβε τα ερωτήματα. Για να καταλήξει πως τούτες τις κρίσιμες ώρες η θέση του είναι στο νοσοκομείο.
Χθες συζητούσα για τις συνθήκες, τώρα, στα νοσοκομεία με κάποιον νοσηλευτή. Δεν έχουν λέει τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό (ειδικές στολές κ.λπ.). Η συντεχνία τους εξέδωσε οδηγία να μην περιθάλπουν ύποπτα περιστατικά κορωνοϊού χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό. «Ο ασθενής όμως δεν μπορεί να περιμένει. Σε χρειάζεται εκείνη τη στιγμή. Έχεις δεν έχεις τον απαραίτητο εξοπλισμό. Μπαίνεις, κάνοντας τον σταυρό σου. Φοράς ό,τι νομίζεις ότι σε προστατεύει (σ.σ στολή χειρουργείου) και προσφέρεις στον άρρωστό σου με την καρδιά σου», λέει.
Τέτοια παραδείγματα χιλιάδες ανά το παγκόσμιο. Συναισθήματα που εναλλάσσονται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Από τη λύπη και την απογοήτευση όταν μια ζωή χαθεί από τον κορωνοϊό στο χαμόγελο και την αισιοδοξία όταν κάποιος ασθενής αποθεραπεύεται και λαμβάνει εξιτήριο. Επαγγελματική εξουθένωση, πρόσωπα με εμφανή τα σημάδια από τις προστατευτικές μάσκες, εξωγήινες στολές, γάντια διπλά και τριπλά. Χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια στους φύλακες της υγείας μας. Εγκάρδιες ευχαριστίες και πολλά μπράβο. Σε αυτούς που δεν εκτιμούσαμε όπως τους αρμόζει. Είπαμε, όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα… Respect, λοιπόν, σε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτής της κρίσης.
politis.com.cy – ΜΑΡΙΝΑ ΚΟΥΜΑΣΤΑ