Ο αδελφός της ήταν από τους πρώτους ασθενείς με Κορωνιό στην Κύπρο και δυστυχώς δεν τα κατάφερε σε ηλικία 47 ετών και παρά το γεγονός ότι ήταν υγιής. Νόσησε με κορωνοίό η ίδια αλλά και πολλά μέλη της οικογένειας της, όπως και οι γονείς της. Άκουσε το υπουργείο να ανακοινώνει κατά λάθος τον θάνατο του πατέρα της, που συνεχίζει να γίνει τη δική του μάχη. Μέχρι σήμερα ο πατέρας της δεν γνωρίζει πως ο γιος του έχασε τη μάχη.
Επιβιώσαμε εκείνο το διάστημα γιατί είχαμε φίλους, λέει με τρεμάμενη φωνή.
Η γιατρός Ελίνα Παναγασίδου, βρήκε την ψυχική δύναμη και μίλησε στο OMEGA και στην εκπομπή ΑΙΧΜΕΣ.
Τα όσα περιγράφει με δάκρυα στα μάτια είναι πραγματικά συγκλονιστικά αλλά και ενδεικτικά του τρόπου που το σύστημα υγείας αντιμετώπισε κάποιους ανθρώπους που νόσησαν. Όταν επιβαρύνθηκε η κατάσταση της υγείας του αδελφού τη, όπως η ίδια δηλώνει έψαχνε στο εξωτερικό φάρμακα και όταν επικοινώνησε με το νοσοκομείο, πήρε απάντηση… «δεν θα μου πεις πως να κάνω της δουλειά μου».
Είμαστε η μόνη οικογένεια που νόσησαν 9 άτομα και δεν ένοιωσα καμία στήριξη ποτέ.
Ανάμεσα σε άλλα είπε η κ. Παναγασίδη:
Είμαι η γιατρός και είμαι η αδελφή του νεαρότερου θύματος , Ρίκου Παναγασίδη που απεβίωσε στις 27 του Μάρτη.
Η ιστορία μας ξεκίνησε όταν ο αδελφός μου επέστρεψε από Αθήνα και παρουσίασε λοίμωξή αναπνευστικού. Του έδωσαν αγωγή και ανησύχησα όταν ανακοινώθηκαν τα πρώτα κρούσματα στην Κύπρο. Επικοινώνησα με το 1420 και τους ευχαριστώ γιατί ήταν η υπηρεσία που μου στάθηκε όσο κανένας άλλος.
Από τις πρώτες μέρες παρουσιάσαμε ήπια συμπτωματολογία σχεδόν όλοι. Μένουμε σε ξεχωριστούς χώρους όμως έτυχε να βρεθούμε σε γενέθλια όλη η οικογένεια.
Όταν παρουσίασα και εγώ συμπτώματα πήρα δείγμα από τον εαυτό μου.
Ο αδελφός μου είχε λίγο πιο έντονα συμπτώματα με επίμονο πυρετό για πέντε μέρες. Του είπα πως ήταν καλύτερα να τύχει νοσηλείας γιατί δεν ξέραμε καν που να αποταθούμε. Μόνο οι επιδημιολόγοι μας ρωτούσαν πως είμαστε.
Όσα ερωτήματα είχα έμειναν αναπάντητα. Δεν επικοινώνησε ποτέ κανένας μαζί μου.
Ο αδελφός μου πήγε στο νοσοκομείο αναφοράς στις 14 του Μάρτη σε πολύ καλή κατάσταση. Τον έπαιρνα στη συνέχεια τηλέφωνο και δεν μου απαντούσε,. Πήρα στο θάλαμο και μου είπαν ότι διασωληνώθηκε. Εκεί ένοιωσα τρόμο. 16 του Μάρτη ήταν η τελευταία φορά που μίλησα με τον αδελφό μου.
Εμένα δεν μου απαντούσε το τηλέφωνο γιατί δεν ήθελε να με ανησυχήσει.
Δεν θα μας πείτε τι φάρμακα να δώσουμε.
Έχω κάνει ειδικότητα στο Ισραήλ και στις 17 του μήνα επικοινώνησα με νοσοκομείο στο Ισραήλ που είχε αρκετούς ασθενείς. Ρώτησα την εκεί λοιμωξιολόγο και μου είπε ότι χρησιμοποιούν συγκεκριμένο φάρμακο το οποίο αρχικά ήταν στα στάδια της έρευνας. Όμως εκεί το χρησιμοποιούσαν και είχαν καλά αποτελέσματα. Επικοινώνησα με την εταιρία που προμηθεύει το συγκεκριμένο φάρμακο και μου απάντησαν ότι ήθελαν πληροφορίες για την κατάσταση του αδελφού μου από τους θεράποντες ιατρούς.
Μίλησα με την διευθύντρια της εντατικής Λεμεσού και την παρακάλεσα να στείλει. «Δεν θα μας πείτε τι φάρμακα θα δώσουμε και εκεί ένοιωσα πολύ άσχημα. Φανταστείτε ότι είμαι γιατρός. Αν συμπεριφέρονται ε μία συνάδελφο με αυτό τον τρόπο φοβάμαι να σκεφτώ πως θα συμπεριφερθούν σε κάποιο άλλο.
Ο πατέρας μου μέχρι σήμερα δεν ξέρει πως ο αδελφός μου πέθανε.
Είχα τον αδελφό μου στην εντατική, τον πατέρα μου στο νοσοκομείο και την μητέρα μου σε κατάσταση που επιδεινωνόταν. Το μόνο που ήθελα ήταν να σώσω την οικογένεια μου.
Ενώ θρηνούσαμε τον αδελφό μου μίλησα με την εντατικολόγο και μου λέει πως στις ειδήσεις ανακοίνωναν τον θάνατο του πατέρα μου. Ήταν ανακοίνωση από τους ανθρώπους που ενημερώνουν για τα κρούσματα οι οποίοι… απλά έκαναν λάθος. Ήταν τραγικό.
Ο αδελφός μου όταν είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο Λεμεσού είχε μαζί του προσωπικά αντικείμενα. Το κινητό του, το πορτοφόλι του. Μέχρι σήμερα δεν ξέρουμε που είναι τα πράγματα του. Είναι τραγικό. Έχουμε χάσει τον άνθρωπο μας και δεν μπορούμε ούτε καν τα πράγματα του να έχουμε.
Τι έφταιξε…
Θα ήταν πιο δίκαιο προς τον αδελφό μου να παραδέχονταν ότι ήταν από τους πρώτους και δεν είχαμε ιδέα τι κάναμε και καμία οργάνωση.
Ο πατέρας μου βελτιώθηκε και αποθεραπεύτηκε από τον κορωνοιο αλλά με όλα αυτά που πέρασε του έχει μείνει μυοπάθεια.
Δείτε το βίντεο με τη συγκλονιστική περιγραφή της γιατρού Ελίνας Παναγασίδου, από την πρώτη μέρα που νόσησε ο αδελφός και τα όσα πέρασε από εκείνη την ημέρα τόσο η ίδια όσο και η οικογένειας της μέχρι και σήμερα.
