Πατέρας και κόρη βρέθηκαν αντίδικοι στο δικαστήριο όταν οι μεταξύ τους οικονομικές διαφορές δεν μπόρεσαν να λυθούν οικογενειακά. Κύρια αιτία της διαφωνίας τους στάθηκε η διατροφή την οποία διεκδικούσε η κόρη μετά την ενηλικίωσή της προκειμένου να εξασφαλίσει τα δίδακτρα για τις σπουδές της σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Η κοπέλα διεκδικούσε το ποσό των 672 ευρώ τον μήνα, ποσό που θεωρήθηκε απολύτως λογικό από το πρωτόδικο δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τόσο το κόστος ζωής και τα έξοδα σπουδών στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και το γεγονός ότι ως ανήλικη λάμβανε από τον πατέρα της διατροφή 750 ευρώ μηνιαίως καθώς φοιτούσε σε αγγλόφωνο ιδιωτικό σχολείο. Το δικαστήριο λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η κοπέλα είχε υψηλού επιπέδου δευτεροβάθμια εκπαίδευση θεώρησε δεδομένο ότι θα συνέχιζε και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, υποχρεώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον πατέρα να καταβάλει τη διατροφή των 672 ευρώ μηνιαίως.
Αμφισβήτησε την υποχρέωση
Ο πατέρας, αμφισβητώντας την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης και χαρακτηρίζοντας τα συμπεράσματα του πρωτόδικου οικογενειακού δικαστηρίου αυθαίρετα, άσκησε έφεση. Το βασικό του επιχείρημα στηριζόταν στο γεγονός ότι δεν όφειλε να καταβάλει διατροφή, δεδομένου ότι η κόρη του είχε ενηλικιωθεί. Βασίστηκε ιδιαίτερα στην κακή μεταξύ τους σχέση, στο ότι η ίδια αποφάσισε μόνη της για τις σπουδές της χωρίς να τον συμβουλευθεί αλλά και στο γεγονός ότι η κοπέλα άλλαξε δύο φορές κλάδο σπουδών, πράγμα που έδειχνε, σύμφωνα με τον πατέρα, αστάθεια χαρακτήρα. Το κορίτσι αποφάνθηκε ότι η μετεγγραφή της από τη μία σχολή στην άλλη ήταν λύση ανάγκης, αφού το 2016 εγγράφηκε για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο σε μια σχολή που δεν την ικανοποιούσε λόγω της χαμηλής της βαθμολογίας. Παράλληλα, επισήμανε ότι το κόστος για το πρώτο προπαρασκευαστικό έτος στο πανεπιστήμιο -Foundation- το ανέλαβε εξ ολοκλήρου η μητέρα της, χωρίς να επιβαρυνθεί ο πατέρας της.
Δεν έπεισε
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση του πατέρα, δίνοντας έμφαση στην εξαιρετική οικονομική κατάσταση του ιδίου (έδινε ετησίως 5.675 ευρώ για το σχολείο του μικρότερου γιου του και 750 ευρώ μηνιαίως για γκουβερνάντα) αλλά και στο γεγονός ότι ετίθετο ζήτημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για τη μεγάλη του κόρη. Επιπλέον, το Εφετείο έλαβε υπόψη το εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου ως προς τις οικονομικές δυνατότητες της μητέρας του κοριτσιού, στο οποίο διαφαίνεται ότι εάν δεν εκδιδόταν το προσβαλλόμενο διάταγμα για καταβολή διατροφής από τον πατέρα ενδεχομένως η κοπέλα να μην είχε κατορθώσει να ολοκληρώσει τις σπουδές της. Το Εφετείο ανέφερε επί λέξει ότι «είναι η προσέγγισή μας πως γενικά όποιος έχει την ευκαιρία να λάβει τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν έχει παρά να ωφεληθεί. Η επιμόρφωση διευρύνει το πνεύμα και βοηθά ένα νεαρό πρόσωπο να αναπτύξει καινούργιες δεξιότητες, να καλλιεργηθεί ως άτομο και να αναπλάσει τον χαρακτήρα του προς το καλύτερο. Παρέχει γνώσεις και εφόδια για τη ζωή και προσόντα που μπορεί να βοηθήσουν τη νέα και τον νέο στην επαγγελματική τους αποκατάσταση, ιδιαίτερα στο σημερινό ανταγωνιστικό περιβάλλον. Γενικά, όταν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα και το παιδί έχει γνήσιο ενδιαφέρον και την ικανότητα για να σπουδάσει, ο γονέας οφείλει να του παράσχει την ευκαιρία». Τέλος, το Εφετείο τόνισε ότι ο πατέρας θα έπρεπε να νιώθει υπερήφανος και ικανοποιημένος για τις σπουδές του παιδιού του και όχι να προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτό το οικονομικό «βάρος».