Δεν μου αρέσει να γράφω για το τι μου συμβαίνει. Προτιμώ να γράφω για το τι συμβαίνει σε αυτό τον τόπο και το πώς μπορούμε να πάμε μπροστά.
Καμιά φορά, γράφω για το πόσο πολύ αγαπώ την Κύπρο μας και το χωριό μου το Ριζοκάρπασο, ή αφήνω στα άρθρα μου καμιά-δυο γραμμές για να σας εξηγήσω το σκεπτικό ενός άρθρου μου, με βάση μια προσωπική εμπειρία. Σήμερα θα γράψω πέντε γραμμές για το τι μου συμβαίνει, συγχωρέστε με για αυτό. Όλα ξεκινούν από την έγνοια που έχω για αυτόν τον τόπο και όχι για να περιαυτολογώ, ούτε για να κατηγορήσω κανέναν. Την εβδομάδα που μας πέρασε έχετε οι πλείστοι ακούσει για την αγωγή που έλαβα από την υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης για ένα τουίτ μου (άσχετα αν μετά πρόσθεσε και ένα δεύτερο. Δύο έγραψα όλα και όλα!). Στην αγωγή ζητά 50 χιλιάδες ευρώ για δυσφήμιση. Το τουίτ μου αναφερόταν στην κωλυσιεργία των 17 ημερών για τη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων από την Αστυνομία για τις υποθέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας από το βίντεο του Αλ Τζαζίρα καθώς και τα «χρυσά» διαβατήρια, καταλογίζοντας στο γραφείο της υπουργού ένα από τα χρυσά διαβατήρια ως «λερωμένο».
Ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο δεν σας κρύβω με μεγάλο δισταγμό, δεν ξέρω αν αυτός ο δισταγμός εμπεριέχει φόβο, το σίγουρο είναι ότι πληκτρολογώ και αισθάνομαι έναν κόμπο στον λαιμό και τα δάχτυλά μου μουδιασμένα. Γιατί για την ελευθερία της έκφρασης έχουν γίνει χιλιάδες αγώνες στην ιστορία των λαών, μάλιστα πολλοί έχασαν τη ζωή τους ή φυλακίζονται ακόμα και σήμερα σε χώρες όπου δεν υπάρχει κοσμικό κράτος. Τον Οκτώβριο έκλεισα τρία χρόνια αρθρογραφία, δεν ένιωσα ποτέ έτσι όπως αυτή τη στιγμή που σας γράφω. Αισθάνομαι ότι κάποιος μου αφαίρεσε το δικαίωμα να σκέφτομαι, να προβληματίζομαι και να γράφω ή να διερωτώμαι για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Αισθάνομαι ότι η Κύπρος μας εδώ και καιρό μπήκε σε σκοτεινά μονοπάτια. Δημιουργήθηκε ένα καθεστώς εκφοβισμού και απειλών, και όλα αυτά την ίδια ώρα που η διεθνής κοινότητα έχει τη χειρότερη εντύπωση για τη χώρα μας και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση διά στόματος του Ευρωπαίου επιτρόπου Δικαιοσύνης Didier Reynders απαιτεί από την Κύπρο να δοθούν όλες οι λίστες με τα πρόσωπα που έλαβαν διαβατήρια από το 2013 γιατί θεωρούν ότι κανένα από τα διαβατήρια δεν δόθηκε στη βάση των κριτηρίων που έθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το ότι τα γραφεία των πλείστων αξιωματούχων που κυβερνούν, μαζί και αυτό των θυγατέρων του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και πολιτικών από άλλα κόμματα, εμπλέκονται στην έκδοση «χρυσών» διαβατηρίων έχει ήδη αποδειχθεί. Αν αφαιρέσω τη σύγκρουση συμφερόντων (έστω και αν επικαλούνται ότι δεν έχουν σχέση πλέον με τα γραφεία τους αν και άλλα βέβαια μας απέδειξε το βίντεο του Αλ Τζαζίρα και τον πρόεδρο της Βουλής), αυτό που έμεινε να μας αποδείξουν είναι ότι τα διαβατήρια που έκαναν τα γραφεία τους ήταν στη βάση των κριτηρίων που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, ως πολίτης αυτής της χώρας απαιτώ να μου αποδείξουν όλοι αυτοί που είναι στο τιμόνι της χώρας μας και αύριο θα ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης από τον λαό ότι τα διαβατήρια που έδωσαν, πρώτον, ήταν καθαρά, συμμορφώνονταν δηλαδή στους κανονισμούς και τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεύτερον, να δώσουν στοιχεία για τα χρηματικά ποσά που έλαβαν τα γραφεία τους από τις πωλήσεις αυτές και, τρίτον, αν είναι όντως άμωμα και αμόλυντα ας μας εξηγήσουν πόσα από αυτά τα χρήματα ωφέλησαν τον λαό, την κοινωνία και με ποιον ακριβώς τρόπο, παραθέτοντας λεπτομέρειες.
Το δίκαιο βέβαια και το ορθόν είναι όλοι αυτοί να οδηγηθούν σε παραίτηση. Το να πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι την εξουσία ή τη σύνδεσή τους με την εξουσία είναι αδίκημα και δεν σκοπεύω μπροστά σε αυτές τις αδικίες για τη χώρα μου να κλείσω το στόμα μου.
Φίμωτρο βάζουν μόνο στα ζώα και μόνον σε πάρα πολύ ειδικές περιπτώσεις. Τον εκφοβισμό και τις απειλές τις σιχαίνομαι. Θα παλέψω μέχρι το τέλος.