Τα λόγια αδύνατα να περιγράψουν την οδύνη που σκόρπισε ο θάνατος του Κύπρου… Ενός ακόμη νέου που έμελλε να κόψει εισιτήριο θανάτου για να ταξιδέψει με το μοιραίο τρένο… Ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό… Ο Κύπρος όπως και άλλοι τόσοι νέοι, έσβησαν στις ράγες του τρένου. Ο Κύπρος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, αφήνοντας πίσω τα όνειρα του.
Ο χαμός του σκόρπισε ανείπωτη θλίψη. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο Κύπρος, ένα δραστήριο παιδί που μόλις στα 23 του χρόνια έκανε τόσα πολλά, έφυγε για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό. Ένα παιδί που χαρακτηριζόταν για την ταπεινότητα του. Με την ίδια ταπεινότητα, ένας από τους καλύτερους του φίλους, θέλησε να πει δύο λόγια εκ μέρους όλης της παρέας του άτυχου Κύπρου. Ένα παιδί που τα μάτια του έλεγαν τόσα πολλά, αλλά ζήτησε μερικά λεπτά για να περιγράψει ποιος ήταν ο Κύπρος τους, ο αγαπημένος τους φίλος.
«Εκ μέρους της παρέας που είμαστε φίλοι με τον αδελφό του, μεγαλώσαμε μαζί του, αυτά που θα πω είναι αναμνήσεις 18 χρόνων. Και σπίτι του και στα πάρκα και στα γήπεδα, όπου πήγαινες, δεν υπάρχει κάποιος να πει κακή κουβέντα για εκείνο. Ήταν ένας χρυσός άνθρωπος, με κεφαλαία γράμματα, απόφοιτος ειδικών δυνάμεων, τέλειωσε ΛΟΚατζης. Ήταν ψάλτης, τα καλοκαίρια έψαλλε συνέχεια, τελείωνε φέτος δικηγόρος.
Πριν λίγες ημέρες βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη. Ήμασταν μαζί και ήταν ανένδοτος να μην μείνουμε σε ξενοδοχεία, να μείνουμε σπίτι του. Μας πρόσφερε το κρεβάτι του και κοιμόταν σε ένα μονό καναπέ, που ίσα που τον χώραγε.
Είναι κάποιες στιγμή που δεν μπορούν να περιγράφουν με λόγια αυτά που νιώθουμε σήμερα. Αρχικά ήταν ένας άνθρωπος που μας έμαθε πολλά. Θα τον θυμούνται σαν κάποιο που ήταν πρότυπο και παράδειγμα. Ο καθένας ας ακολουθήσει τα βήματα του».
